Hülyanın Şiiri Şiiri - Mehmet Demirkapı

'hülyam'
O şimdi yeşil elbiseleriyle,
Hayatının en derin uykusunda.
Uyandır uyandır onu Allah'ım,
Kalbim(dualarım) hep onunla.

* * * * * *
'eşim'

Bir anlık gül cemalini görmek için,
Kaç saat beklediğimi ne bilirsin?
'Ben sana gülüm demem,
Gülün ömrü az olur.'

Ben sana cananım derem,
Can sende bulur cananı.
Ben canımı canana vermişem,
Yoktur bundan bir habarı.

Ah derken, vah derken
Geçti ömrün seneleri...
Seninle olan ne varsa,
Hepsi güzeldi, güzel kaldı.

Yine seninle dolacak günlerim,
Yine seninle bakışacak gözlerim,
Ve kalbim yine sende kalacak,
Sevdası güzel, bakışı güzel eşim.

* * * * * * *

'beklemek'

Açılır kapı,
Bakılır kapı,
Koridor boş,
Kimseler var.
Sen yoksun.

Ne bir haber,
Ne bir ses,
Beklemek aah,
Hep zor, hep zor,
Zor beklemek.

* * * * * *

'özlem'

Sen dünyada yaşamazken,
Neler oldu bilmezsin?

Nasıl geçti bu dokuz saat,
Nasıl doldu kum saati,
Nasıl çaldı bu telefonlar,
Bilmedin, görmedin, duymadın.

Biz de yaşadık mı şimdi?
Bir seni düşündük,
Bir seni bekledik,
Güneş gibi doğ, ısıt bizi

Sıcaklığını özledik,
Gülümsemeni,
Ve bakmanı melul melul
Can yoldaşım,
Canım sevgilim!
Seni çok özledim.

İzmir.1.11.2009