Gizli sırlarımı
Sana anlatıyorum
Sana döküyorum içimi
Seni renklerle donatıyorum
Cıvıl cıvıl kelimeler
Tanır mısın görür görmez
Acı çeken bir ruhu
Kokusunu alır mısın?
Yanık bir bağrın
En çok acıtan nedir bilir misin peki?
Devrik bir cümle gibi,
Kırıldığı yerden tekrar
çiçek açar mı dallarım
Açmazsa da anlarım
Kaç ayaza dayanırım
Göğüs kafesimde bir kuyu
Dibine kadar dolu
Kendine yabancılaşan adam,
Almış kendini karşısına.
Hey demiş hemşerim,
Nereye gitmektesin?
Yolunu şaşırdığında
İçim acıyor
Diyemem
Tırnağımın ucundan
Saçımın teline kadar sızlıyor
İnsan kalabilen her bir hücrem
Yer yarılsa da içine girsem
Herşey ihtimal dahilinde,
Ama hiçbir şey kesin değil
Aldığın nefes, içtiğin su bile
Aslında senin değil...
Neyin telaşıdır bu sor bir kendine
Korkar mı bir insan kaleminin gücünden?
Korkar mı pervasızca yüreğini ortaya serme ihtimalinden?
Öyle böyle rüzgarlara teslim olmaz benim yapraklarım,
Fırtınalar sürükleyebilir ancak yürek ağacımın son umutlarını...
Artık mavi çiçekler açmaz bu mevsimde belki,
Arkadaşım benim sırdaşım
Bütün sırlarımı sende saklarım
Sevincimi hüznümü seninle paylaşırım
Yıllar geçse bile seni hatırlarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!