Hükümsüz Şiiri - Vasfi Şahin

Sevgiyle çıkmışız yola
Molasız geçip gitmişiz
Acı, çığlık ve gurur duraklarından…
Agucuklar, gülücükler, ninniler, ...
Emeklemek...
Masallar sonra
Ana kucağı sıcak
Kartopu, tahta kızak
Kardan adam konuşur
Kulak kesilir gece
Kestane kebap, kumpir mis gibi
Kuzine yanar, kaynar tencere
Mendil kapmaca, uzuneşek, saklambaç
Şeytan uçurtması, çelik çomak, halkalar
Oyunlar, oyuncaklar…
Ve a, be, ce
Ve bir, iki, üç
Ve tebeşir tozu
Ve kitabın ve defterin kokusu
Masmavidir gökyüzü
Derin bir nefes
Avuç avuç su
Ve ekmek dilim dilim
Çocukluğumuzdur şimdi
Geçmişte kalan, öksüz ve yetim…
Ve sonra
Nisan yağmuru serinliğindedir hep
Ve Temmuz sıcağında hayallerimiz
Salkım salkım üzümdür güneşi içen
Ve karanlıkları yırtan özlemlerimiz
Ya dağ başlarında artık kimsiz, kimsesiz
Ya da kenarında uzak tarlanın
Çalılarında takılı kalmış
Dörtnala yüreklerimiz
Ve her yeni gün yeniden doğar
Ve kısalıp uzar iken gölgeler
Arkası yarın gibi
En uzak, en yalnız yıldızları bize
Sessiz, suskun, aşk ile taşıyorken
Ay ışığında geceler
Damarlarımız dolu dolu kan
Ve sırılsıklamdı bedenlerimiz
Daha bir sonsuz, daha bir içten
Daha bir el ele, daha bir doğal
Ve daha da saf, tertemiz,
Daha da güzel, yalansız, daha da bizimdi sevmelerimiz
Yarin yanağından gayrı her yerde, her zaman
Daha bir başka, yalın, kusursuzdu dev gençliğimiz
Ya bugün!?
Merhabayı unuttuk, şükür!
Aranmaz oldu dost, hısım, akraba
Büyüklerimiz sayılmaz
Sevilmez neden yalansız
Yürekleri kıpır kıpır çocuklarımız
Göz göze değildir hoşbeşler
Kavgalar omuz omuza değil
Paylaşımlar rastgele
Gülüşler hatta
Yalan, yapmacık ve donuktur
Bizler yalnızlığımıza sanki
Ya da yalnızlığımız bize konuktur
Varsak; “öylesine varız”
Yaşıyorsak da; “eh işte öyle”
Hoşgörü hani, anlayış nerde
Ne kadar da tahammülsüz olmuşuz böyle
İsteksiz, ereksiz, sevgisiz
Eller, yumruklar sus pus biçare
Kalemler korkak, tepkisiz
Yığınlar zavallı, farkında değil
Zorbalar hakim, güçlü
Zorbalar yüzsüz, zorbalar arsız, zorbalar hırsız
Haksız zorbalar haklı olmuş bakın bakmayın
Doğrudur deniyor yanlışa
Yalancıya bir hürmet
Bir hürmet ki sormayın!
Havada bulut ölüm kusuyor
Bağır bağır bağıran mı var
Birimiz hepimiz,
Hepimiz birimiz için diye diye
Çağır çağır çağıran mı var
Yarınlar, dünümüz olmuş ne çare demek!
Ve hem de insanlığı yitirmişiz besbelli
İnsanlık, hükümsüz olmuş
Herkes, her şeyler sanal şimdi
Yazık!
İnsan?
İnsan?
İnsan yok olmuş!

05 Eylül 2014, İstanbul