Yağmurun yıkadığı nemli bir Eylül sabahı
Küçük sperli şapkanın altında
Güneşin safça dokunduğu güleç yüzünde
Güneşi hissetmenin
ve anacığının kucağında olmanın bahtiyarlığıyla
Boncuk boncuktu gözlerin giderken.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta