Hoşça Kal Leyla Şiiri - Naile Dündar

Hoşça kal Leylâ…
Ben giderken yoktun
Gelirken de yoksun
Belki de olmayacaksın.
Hoşça kal Leylâ
Kaybettim sana yazdığım mektubu
Kaybettim.
Kulağımda Beethoven, dünüm de sen
Hoşça kal Leylâ,
Ben bilmiyordum.
Gecenin bağrında olanın sen olduğu
Bilmiyordum.
Benim gecemi aydınlatan Leylâ
Ahu gözlü Leylâ
Bilmiyordum.
Ah bilseydim.
Ahu gözlü Leylâm

Seni bildim, seni bekledim
Savur o saçlarını
Arşta seni bekler bu gece
Hoşça kal Leylâ.
Parmaklarım hep seni yazsın istedim.
Dökülsün beyaz kâğıtlara,
Seni bilsinler istedim,
Kâinat senden ibaret
Seni öğrendim. Seni Bildim.
Sen ben, ben sen
Kim bilir,
Belki bir gün.
Seni dizginledim. Hep seni kurdum.
Hoşça kal Leylâ…
Adın gibi gece kadar güzelsin Leylâ,
Arşta bekleyen Leylâ,
Leylâ kâinatın bilinmesi gereken Leylâ,
Leylâ savur saçlarını bir tutam koksun bağrımda
Öyle isterdim.
Seni beklerdim hep
Olmazların olmazı Leylâ
Sen ben ay gece mavi simsiyah saçların
Kızma bana ben bilmezdim senin o arşta beklediği gecenin aydınlığı senin olduğu
Ah bilseydim
Bilseydim de
Aramasaydım seni ömrümce hep
Hoşça kal Leylâ.
İnan bilmezdim düşümün senin olduğu
Penceremin sana açıldığı bilmezdim Leylâ
Leyle hoşça kal.
Dünüm, bugünüm, yarımda sen Leylâ
Hoşça kal.
Dudaklarım dirhem dirhem seni sayıklar
Hoşça kal Leylâ