Hocam Şiiri - Tuncay Doğan

Biri daha göçtü gitti,
Sorgular, sorular? ? ? ? bırakıp ta gitti.
Gitmenin zamanı gelmişti,
Vakit tamam öyle veya böyle gidecek.
Ama, hocam noktayı koydu da gitti.
Nasıl anlatayım bilmem ki sizi,
Söz geçiremediğim, hırçın deli yüreğime,
İçinde milyonlarca atom bombası beynim,
Ve gerçekle hayal arasında
Gitgeller yaşıyorum.
Nasıl anlatayım hocam sizi,
Daha iki gün olmamıştı,
Gülümseyen seni, senle görmüştüm.
Ya! bu sabah, virgüllerle dolu,
Anasını sattığım hayata,
Noktayı koymuştun Hocam.
Öyle veya böyle koca bir nokta.
Sen öğretmiştin noktayı, virgülü, ünlemi,
Soru işareti, üç noktayı…
Yine son noktayı sen koydun,
Sen noktaladın Hocam.
Ruhun Şad,
Mekânın Cennet olsun inşallah.
Müsaade edersen öğrettiklerinden,
Soru işaretini, ünlemi, üç noktaları,
Veee! Virgülleri senin için ilk,
İlk ve son kullanayım.
Neden? Noktayı koydun Hocam?
Neden? Bizlere de öğretmeden, anlatmadan,
Noktalarımız eksik kaldı hocam.
Bak içimdeki ünlemleri,
Yazamıyor, anlatamıyorum işte.
Nasıl anlatayım Hocam seni,
Virgüller anlatmaya yetmiyor.
Seni kaybetmenin feryadını,
Feryadını, Ahını hiçbir ünlem bitiremeyecek.
Senin adından sonra hep üç noktalar…
Ama kadere inat, noktalamalara inat,
Noktayı koymayacağım,
Soru işaretini seninle götürdün,
O’nuda onuda kullanmayacağım.
Ve..Ve Sayın Hocam;
Her duada, her yalvarışta,
Her Fatiha’da,
Virgüller ve sen olacaksın.
Allah’ım sana rahmet,
Küçük Can’a virgülü bol bir hayat,
Eşinize de Sabır, sabır, sabır,…

Hüseyim Hocamın Anısına 24 Mayıs 2004