Hisler Atlası Şiiri - Kasım Kobakçı

Gözlerin sanki, bir kitabı heceler,
Anlatılır en uzun, en koyu geceler,
Suskunluğun, hangi manaları saklar,
O ruhunda, hangi eski anılar parlar,
Çözerim dilindeki, tüm bilmeceleri.
*
Tebessümün ardında, birikmiş ne var,
Belki de, görünmez bir kalkan o duvar,
Hangi endişeleri, örtüyor bu tavırlar,
Sanki, her an kopacak, gizli gürültü var,
Görünürde her şey, ne kadar da sakin akar.
*
Söylediğin, her cümlenin altı başka,
Geldiğim bu nokta, bambaşka bir yaka,
Sözcüklerin ardındaki, o titremeyi,
Ruhunun sakladığı, o bilmecemsi şeyi,
Çözerim, bu bir sevda mı, yoksa şaka.
*
Ruhunun dehlizinde, ne sırlar durur,
Bakışın, Marmara’da bir eski vapur,
Hangi fırtınadan, böyle yorgun düştün,
Hangi rüyadan uyanıp, gerçeğe küstün,
İçindeki o çocuk, hâlâ umutludur.

O hisler atlasını, açtım önüme,
Artık gerek kalmadı, tek bir kelimeye,
Düşüncenin akışını seziyorum,
Sessiz çığlığını, ben de duyuyorum,
Gerek yok, kendini anlatmana, benim gibisine.