Hırpalanmış Kanatlar

Vakit henüz erken
Mevsimlerden sonbahar
Hava hafif mi hafif

Gündüz korkusuyla uyanık
Her yer
Her şey

Denizi görüyorum avuçlarımda
Başkalarda yalnız bir güvercin, başıboş
Ayağında tutsakların umutları
Uçuyor sıkışmış gökyüzüne

Deniz onu tanımıyor
Belli ki eskiden bu yana çok şey değişmiş

Çullanıyor birden üstüne çığlık çığlığa
Aç gözlü martılar

Yoktur ki diyor deniz
Cinayeti, vahşeti, açlığı bilmeyen
Kelebekleri parçalarken bir güvercini izlemeyen