Hırçın yalnızlığım

Habersizdim sevebileceğimden, yüzüme düştü rengi,
Sevabın ve günahın.
Yeryüzünün çiçekler mi..? taşı toprağı mı..? sezdi
Hırçın yalnızlığım geçti.
Gülerek yüzüme bulutlar, nisan yağmurları akıyor.
Ansızın ruhumu kaplayan, dürülüp kaldığım bedenin mehtaplı bir gece,
Ve,utangaç ruhuma benziyor alevli hüzünlerin
Uzağı gösteren gözlerin.
Uzak iklimlerde, güneşte kurutulan hayallerimin savrulduğu yerde
Yaralı yüreğimi dinliyorum kelimesiz, dizlerimi kanatan taşlara kızmadan.
Dünyanın görmediği aynaların içine giriyorum beynime tırmanıyor saçların
Bir ateşin ortasında koşuyor ayaklarım, geçmişimi kucaklıyor
Dalgalarla kıyıya atılıyorum, kalbime yayılan sesin seviyor bir olup
Her dokunuşunda yalnızlığımı unutturan sıcak avuçların …

Mustafa kaya
11.05.2006 / Üsküdar
www.mustafakaya.net