İnsan bu dünyada bir kez doğar
Bir kez ölür derlerdi
Öldük işte gün doğmadan bin defa
Üstümüze dost toprağı atılmadan
Kefenimiz oldu beton duvarlar, çıplak gömüldü ruhumuz
Müjdelendi soğuk sabahın seherinde bize şehadetin
Adım gibi, imanım gibi biliyorum
Üstümüze yağan rahmet yağmurlarıyla
Kazandırdığın şerefli şefaatine karşı
Şehitlere nasip vedalarla uğurladık gün batmadan
Ağlasın bundan gayrı burnu sürtülmüş,
Hikmetten yoksun bedbaht yürekli süzülmüş kabiller
An gözyaşı dökme vaktiydi
Oysa ne bilirdim hakkını inkâr edene
Ardından iki damla gözyaşının da nasip olmayacağını
Takdir yüklü gidişinin özlemi öğretti elhamdülillah...
Kayıt Tarihi : 5.5.2025 16:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
06 Şubat depreminde kaybettiğimiz canlarımıza ithafen
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!