Hikmet Talipleri Şiiri - Cihat Şahin

“Hikmet müminin, kaybolmuş malı! ”
“Müştak olanlar, onu bulmalı”!
Her mümin mutlaka, mirat olmalı!
Aynadır esmaya, müstait mümin!

hüdabin olanlar, bulur felahı!
kabedir kıblesi, birdir Allah’ı!
Miraç edinir, beş kez salah’ı!
Örnektir cihana, muttaki mümin!

Yalnız rükû ile eğilir başı!
İmanı olan, kadim kardaş’ı,
Âlimler arifler, sırdaş yoldaşı,
Halife dünyaya, mübarek mümin!

Düşmanı; ”cehalet, zaruret, hilaf.”
Bunlara lügatte, yazmıyor bir af.
Mesleği; ”istiğna! ”,münim’i Allah!
Hasımdır riyaya, kibir’e, mümin!

“Elestü” bezmini, bilenler gelsin!
Akdinde ahdinde, duranlar gelsin!
Yalnızca; ”rıza’yı” soranlar gelsin!
Karşıdır putlara, tabuya mümin!

Ölçüsü vahiydir, yapmaz felsefe!
İmanı vicdanı, düşmez küsufa!
Akılı idrak’i, koymaz husufa!
Nesimdir dört mevsim, ruhlara mümin!

Fıtraten kardeştir, insana insan!
Âdem’e benzerse, adamdır insan!
Rabbine kul olan, muhterem ins can!
Masnuya mahlûka, haldaştır mümin!

“Kendini bilen, bilir Rabbini”!
Rabbini bilen, bilir haddini!
Hayatta kıstassa, hakkın hak dini,
Âleme meleğe, bir eştir mümin!

Mürşidi Kur’an’dır, önderi resul!
Resulün sünneti, adab ve usul!
Hocası daima; ”niçin ve nasıl”,
En Ahsen model, can dosttur mümin!