İnsan üzüntülerini derisi gibi üzerinde taşıyor
Nereye kaçsa kaçsın kendisiyle geliyor
Kaçmak kurtuluşun reçetesi değildir
Bu dünyada ummak ne ızdıraplı şey
Tayının var ise dert biter sanırsın
Nihayetinde en sevdiğinle sınanırsın
Yüreğimizde hep açıktır yaralar
Gelip ona tuz basar yüzler onlar
Yürüdüğün yolu beğenmeyen dostlar
Saygınlığını yetirmiş yığınlar...
söylenememiş şiirlerim var benim
el uzatan el tutamayan kelimelerim
hüzne bulanmış karamsar sözlerim
yarım kalmış bitirilmemiş cümlelerim
sloganada dönebilir bildiklerim
duygudan uzakta olabilir dillendirdiklerim
Kalbimin tüm odacıklarında ümit barındırıyor
Geçen yılarda ömrümü tüketip bitiriyor.
Namluya sürülecek kelimelerim birikiyor
Zaman amansız zırhını kuşanıyor
Güvercinden daha ürkektir kalbim
Tedirgin ve endişelidir yüreğim
Küfretmez ,ahkam kesmez dilim
Dünya meşkalesi oldu derdim
Her yer yaban eller
Bitip tükenmeyen yollar
Tebessümün solduğu demler
Nerde o şen şakrak günler
Bahara ermiyor hüzünler
Köprsüzdür ırmaklarım
Zifiri karanlıktır günüm
Tenhadır sokaklarım
Uzaklarda bir başımayım
Öyle yorgun öyle dargın olma
Seni tek vurmadı bu dünya
Sevdana karşı kanatmı çırptı kuşlar
Sevdiğini söyledinde sırtmı döndü aşıklar
Sanma ki tek sana karşı insanlar
Yıkma ,yıkılma yürü ve durma
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!