Hikmet Durkut Şiirleri - Şair Hikmet Durkut

Beni bende sanıp bende arama
İnan ki gittiğim yeri bilmiyom
Deşeleyip neşter olma yarama
Aklımı yitirdim seri bilmiyom

Firar etti neşe uçtu yelimden

Çile bardağına hüzün kabından
Dolduğumu bilmiyorsun ne deyim
Saçlarımı tutam tutam dibinden
Yolduğumu bilmiyorsun ne deyim

Yıkıldı sırtımı verdiğim dağım

Seni gördüğümde nutkum duruyor
Lal eyledin beni dilmi bıraktın
Hazan vurdu gönül bağım kuruyor
Gülistan çürüdü gülmü bıraktın

Ne kadar çeksemde çilem bitmiyor

Deli çaylar gibi çağlayan gönlüm
Zamanı gelince durulur birgün
Özümü özüne bağlayan gönlüm
Eser deli poyraz durulur birgün

Sürgüne yolladı yandı çerağım

Seni seviyorum deseydin bana
Derelerim düz olurdu cananım
Can gelirdi inan bu yarım cana
Mevsimlerim yaz olurdu cananım

Sağ elimle sol döşüme
Vura vura canım çıktı
Hayra gelmezsin düşüme
Yora yora canım çıktı

Elime alıpta kara kalemi
Derdimi kağıda dökemiyorum
İçime kök salmış derdi elemi
El atıp bir türlü sökemiyorum

Uymadı üstüme sevda yeleğin

Hal bilmez birine halini deme
Fırsatını bulsa satacak derim
Namert sofrasından bir lokma yeme
Bal diye zehiri katacak derim

Mert görünür ama güveni olmaz

Sorarlarsa beni sana
Selamını kesti dersin
Yüzü gülmez aşktan yana
Bu dünyaya küstü dersin

Gül dermedi gülizardan

Bu ömrü uğruna feda eyledim
Üstüne bastığın çulun desinler
Ölmeden öldürdün bunu söylerim
Yaprağı kurumuş gülün desinler

Kurumus bedeni boşalmış kanı