Yandı-söndü, söndü-yandı binlerce ışık.
Titredi gölgeler…savrulunca közler.
Kordan bir ocak karşısında iki aşık
Birleşti özlemle dolu gözler.
Dağlara tırmandılar bir küheylân atla,
Şimşek-yıldırım, görülmemiş âfatla.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Gözlerin destansı öyküsünü ne güzel anlatmışsınız...İnsanların yapamadığı güzellikleri bazen gözler ne güzel uygulamaya geçiriyor...Tebrikler...
susabilirse sözler
herşeyi görür gözler
görmüyorsa havva
neylesin adem
anlatılmaz yaşanır hikayeler...
söz yok üstadım harika bir hikaye, harika bir anlatı...
kafiye zorunda bakmıyorum çünkü imge çok hoş...
başarılarınızın devamını dilerim sayın Eryiğit...
Güzel de..
İkinci kıtanın kafiye uydurma zorlaması bozmuş.
Birinci dörtlük harika.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta