Hicveylemiş Şiiri - Muhammet İkbal Canbay

Aciz halimle destur buyurdum sinene.
Nereden bileyim hain kuşlar hicveylemiş beni.
Ahval-i edep ile geldim yine.
Nereden bileyim hain rüzgar hicveylemiş beni.

Düşlerken ben düşümdeki düşte bile seni.
Nereden bilirdim ay hicveylemiş beni.
Efsunundan mecnun olmuş adım dost meclisinde.
Nereden bilirdim dostlar hicveylemiş beni.

Esrarında kaybolmuşken nazarının.
Nereden bilirdim nazarım hicveylemiş beni.
Mateminde kaybolmuşken sensiz mazinin.
Nereden bilirdim ki beyza mazim hicveylemiş beni.

Ne yüzle geldin diyorsun madem.
Övmem kendimi yemin ederim.
Şu sözler kati olarak yalan değil temin ederim.
Dinle son kez bak ne diyeceğim.

Daha ilk teşrifindi nazarıma.
Şems yitirdi nur-u ganiyi.
Daha ilk nazarındı bana.
Şu taş yürek mecnun oldu dirildi.

Suretin sekte-i kalpten götürür.
Gözlerin ki esrar-ı deryaya benzer.
Kaşların ok gibi deşerken gövdemi.
Sinen mehtaba benzer....