Sıyrıldık bir hayattan ne kadar acıtır ki sevmelerin yangını
Sevemediğin bir karaktere dönüşürken geceleri hüzünlerimiz.
Elleriyle umudu eken bir işçinin aç kalan çocukları kadar
Bir kadere düşmüşüz yaşamaya mecbur olduğumuz.
Sahiplenemediğimiz duyguları sarmışız başımıza
Ne yangınlardan çıktık da nefessiz kalmadık bu hayatta
Ne depremlerle sallandık da kalmadık enkazlarında
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta