ne zaman büyüyeceğim diye düşünürken dahada ufalıyorum yaşam karşısında, yarattığım evren içinde nokta olup yitiyorum. oysa ben varsam o var idi ben yoksam o yok idi.
şimdi nedir bu hiçlik halleri.
evren mi galip geldi, ben mi pes ettim yaşam yolculuğunda
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yaşam yolculuğunda yüzünüz güneşe dönük ise gölgeniz büyür. Gölgenin büyümesi ise yürüyenin küçülmesi anlamına gelmez... Kişinin, daha çok varlıklarını (hiçliklerini değil) sırtında taşıdığı gölge şeklindeki torbada saklamasıdır.
Kaleminize sağlık ...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta