Hıçlik Şiiri - Selda Erşahin

Perdelerini kapattım dünyanın
Hiçbir şey görülmüyor  duyulmuyordu
Burası  küçük bir oda
Karanlığım, sessizliğim  ,yalnızlığım
Biz bir başınayız
Kapım çalınıyor,  bir nasılsına gelmişler yarım ağızla
Kovalıyorum herkesi  gerisin geriye
Deli sanıyorlar 
Varsın sansınlar 
Bırakın beni bir başıma
Ben hüzne aşığım
Ben karanlığa aşığım
Ben yalnızlığa aşığım
Bu dünyayı da sizleri de sevemedim
Becerebilir miyim tek başıma idamı
Kıyabilir miyim canıma
Kendi ayaklarımla  tekmeleyeceğim  sehpayı
Kimseler görmesin, duymasın, ne gerek var
Bu sahip olduğum  tek özgürlüğüm
Kimseler alamaz onu elimden
Bak sevgili sende bunları okuyup da  koşar adımlarla gelme vicdan yapma
Vicdan aptalların işidir  öyle der Nichzhe
İki üç damla gözyaşını heba etme
Zaman zaten bir kahpe
Koyar seni hooop  başka bir kalbe
Gel gelelim bize
Bu defter bitmiş 
Zaten çoğu doluydu 
Tanrı insaf etmiş  biraz da lütfetmiş
Buraları da bi zahmet ben doldurayım  diye
Doldurduk   dondurmasına da kalem pek iyi çıkmadı
Ne anlaşılıyor  ne de okunuyor  hepsi  de aşağı  daha da aşağı sarkıyor
Tüm  kelimeler
Aynı benim gibiler
Soğuğu hissettin mi ?
Dünya soğuğu değil , ölüm  soğuğu
Gözlerini at boşluğa  öylece
Manasız bak hatta bir de kibirlice
Usul usul , ince ince bir tek yağmuru hisset
Ölüm tenine yerleşince
Vedalar aptalca oldu her zaman bana göre
Ne zaman buluştuk ki asıl var olanla  kendimizle
Şimdi bir hoşçakal çekelim
Bir de kahkaha atalım ki şu dünyaya
Boşluğunda sana iyi pazarlar, iyi tatiller
Ben daha dolmadım ama
Bir sıfır da olsa öndeyim  nasıl olsa
Onun mutluluğu yeter de artar bana