sonsuzluk içinde
sürüklenirken evrenin bilinmez işleyişinde
tekrara düşer zaman.
gözlerin perdelendiği
sırların kara büyüsünde
her seferinde yeniden forma bürünür
ta ki kendini tanımlamak için,
ölümle taçlandırır kendini
ölüm;
o ki içimizdeki boşluk kadar muamma...!
karanlık,
aydınlık,
ve içine düştüğüm bu hiçlik
tamam eder beni....
Cebrail Tanrıverdi
Kayıt Tarihi : 28.2.2019 11:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!