Hiçliğin ortasında Şiiri - Mehmet Sinan ...

tekrarlayan günlerden bir gün
Evime geldim
Mevsim sonbahar ama kış ortası kadar soğuk
yorgunluktan kapanıyor gözlerim
Soğuktan titreyen ellerim
uyudum uyandım
bu sefer üşenmedim
Biraz yürüdüm
Her yer gri, havada sis
Her yerde duman kokusu
Yapraklar kaybolmuş, hafif soğuk rüzgar
Bu sefer yolumu değiştirdim
Koca bir çatı altında bir bahçe gördüm
Yemyeşil, sayısız renkte çiçekler
Yürümeye devam ettim
Yol boyu o bahçeyi düşündüm
O bahçenin içinde de seni
Çünkü sen;
Onca kötülüğün ardında
Saçınla, kokunla ve teninle özelsin
Çünkü sen;
Onca umutsuzluğun
Onca hiçliğin bağrında
O bahçe kadar güzelsin