Hiçliğin efesi ben, hoşluğun ebesi s ...

hiçliğin fışkırmasında hoşluğun akar yüreğime
sen bir hiçsin,hiçlik senle başlar aşklarda
hoşluğun boşluğundaki sevi esilişin sultanısın
varlığın vitrininde yokluğunun oğul resmisin
özüne kadar aşkı insan kılan tutku alfabesisin
bu yüzden harfine kadar ekildi mürekkep talihim
bu yüzden seni sevmek sevap
bu yüzden ben’den gitmek günah

kendinin kıyıcısı-2
karıncalanan ruhuma, karıncaların elaman
el’aman!
yel ferman
gönül naçara sultan
aşkının dimağını sürükler bahtıma sonsuz aşkın
her duyguya özel bir k’atıksın
yaşanırlığın bütün k’aşıklarımda sen
yeniden seni sevmenin tadısal sonsuzluğundayım

sensizliğin sayacını kırdı can kırıkların
sevgimin şiddetini taradı pişmanlığımın kırkayakları
şiddetli geçimsizlik yalnızlığın sicimlerinde kafiye
serbest yaşamın imgesinde kaldık sefire
öğeleri bilen cümlenin cemalisin diye
yüklemin vurguladı özümün öznesini
tutkumun hiç görmeyen gözü gördü
üçüncün göz, üçüncü şahsın gözbebeğinde ihanete nişan
sonuncu söz, s’onuncu perinin etiğinde yırtmaçlı etek
aşk aydan önce tutuldu yüreğimde
bu yüzden yarim kürem sensin
bu yüzden bitmez sürem sensin

şan bilen şanlılık-3

şanlı buluşmanın vuslat kavuştağında
ağlayarak okudum seni
yürekten söyledim sensizliği
ıssız ayrılığın s’azıyımn diye
sensiz, isimsiz, fersiz, bütün güller dinledi cengimi
haykırışlar can evinin bam teline değdi diye
yurdum sensin diye
yaktılar başka özlemlerde
kervanlar geçti sensizliğin yolunda
bensizliğin seferini başlatmadın diye
gizlenmiş içsel isteyişim ayaklanıyor
seni vuruyorlar, benden
sürgünlüğümü bitiriyor bir gün kavuşmak
nemli gözlerinin imzasında kalıyor alışmak
kitapları kavuran son sözlerinde kalıyor kalakalmak