Hiçliğin Adamı Şiiri - Kerem Kayar

Karanlık sokaklarda
paslı bir yalnızlıkla yürüyorum.
Avuçlarımda, kırık dökük bir gece.
Ardı ardına sarıya çalan ışıklar.
Geceye kaldırıyorum kadehimi.
İçtikçe anlıyorum
içime gömülen
bir mezar bu şehir.
Ve ben,
kimsenin duasına yazılmayan bir lanetim.
/
Karanlığa saplanan yolun
köşe başında bekliyorum.
Kurşun yememiş ama kalbi delik
eşkıya edasında.
Hiçbir kanuna borcum yok.
Ama hayat…
fazlasını alacak benden.
/
Şehir;
demirden yorgan gibi üzerimde.
Sokak lambaları bile
gözlerini kaçırıyor benden.
Derin bir nefes alarak
sigara yakıyorum.
İçimde biriktirdiğim
küflü kalmış
bütün küfürleri
herkesin bakıp hayal kurduğu
şu geceye
tane tane
eksiksiz sayıyorum...