Hıçkırığının Sesinden Vuslat Sagusu

Hıçkırığının Sesinden Vuslat Sagusu

yapayalnızlığın hıçkırık demindeyim
gülmenin yakıştığı aşk definesiyim
gülemiyorum
oysa gül yüzünden dünyalar derledim
oysa güleç halin son aynasıydım
yüreğin t’aranıyordu ta benden

gidişinle
esirgenmiş özlemlerin esiriyim
biten bir efsanenin efesiyim
büyüyen aşk masalının cücesiyim

Titrek bir ceylanın kimyasında haykırdın
sen başkasının başkalaşım cevherisin
Benden aşk dileme
Ben senden ve kendimden geçtim
Benim ç’ölüm seni aşk çağırmaz
Sır gibi değil yaşadıklarımın can kırığı
Sızım sızım inleten halin ali kılıcı gibiydi
İçimdeki yaranın volkanı sensin
Faylarımdan huylarının kırıkları yansır
Canhıraş olur
Giderim senden ve kendimden

Hıçkıra hıçkıra gözlerimden akarsın
Dayanmazsın biliyorum budur ıslanmış kaderim
Uslanmış bir sen var biliyorum
İçimdeki depremlerin sarsıntısından göremiyorum
Gelmek istiyorum en istendik gelmelerle ama gelemiyorum
Gitmek benim eserim
Beklemek senin kaderin

Bir gün işte, hıçkırıklarımın destanını okur kederin
Bir gün işte, can kırıklarımı yazar sevda defterin
Bir gün işte, iç içe kaderin ortasında yazar vuslatın
Bir gün işte, ellerim tutar gözyaşlarını ta benden
Bir gün işte, yellerim eser sevi cennetinden
Huri olarak beni sana sunar ömür
Bir gün işte, sen gelir yanar içimde aşk diye
Bir gün işte, ben geldim yazacak mısın kaderimizi diye