Son gördüğüm, çocukluğumun geçtiği mahalleydi...
Hala sonbahardı mevsim, tuhaf...
Hala sandal şekeri satıyordu köşedeki bakkal,
Sanki annem seslenir gibiydi birinci balkondan.
Hani şu sarmaşıklarla örülü olanından...
Odamda hala dumanı dolaşıyordu ilk sigaramın.
Hala yalnızlık kokuyordu sanki dükkanı Rahmi amcanın...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
eski eskide kaldı ama acısı tatlısıyla:)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta