Hastanenin önündeydi, yaşlı bir adam, bankta oturan yaşlı bir adam
genç bir adam yaklaştı yanına, oturdu banka, çekinerek yanaştı yaşlı adama
yaşlı adam sessiz, çok sessiz, zaman gibi; genç adam da öyle, zaman gibi
vazgeçti soruyu sormaktan, zamana kapılıp sürüklenerek ağaçlaşmaktan
-yaşlandırıcı bir şeydir, sorulmak istenen soruyu sormaya çalışmak.-
ağaçlar, yeşillikle örtünmüştü ancak zaman, hiçbirliliğiyle ilerlemişti:
Dökülmüştü ağaçların yaprakları, gökyüzüyse istemişti yer çekimini reddetmeyi.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta