Ben seni değil
İçimde ki seni sevdim
Güneş kadar sıcak, kar kadar temizdi
Yaşam kadar karışık, ölüm kadar sessizdi
Ve hakikat kadar gerçek, sahte değildi
Ben seni değil
Seni üzmemek için
Bu aşkı gömdüm içime
Seni unutmam imkansız
Artık her şey gidiyor gücüme
Buralardan gitmek istiyorum
Gönül bahçemde gül olsan
Seni hiç koparmazdım
Gözlerimde yaş olsan
Gideceksin diye ağlamazdım
İçimde yanan ateş olsan
Ay ışığında
Gecenin karasında
Oturmuş seni düşünüyorum
Gözlerim dalıyor uzaklara ta uzaklara
Seni soluyorum her bir nefeste
Hissediyorum
Akşamın siyahında.
Kibrit kutusuna tutsak olmuş
Duygularımla sahildeyim
İçimdeki sızıyla baş, başa
Çaresizim.
Sana bu kadar muhtaçken bile
Sen gittin ya!
İçim acıyor çok kötüyüm
Derlerdi de inanmazdım
Ayrılık ölümden daha zormuş gülüm
Benim için her şeydin
Soğuk bir kış akşamında, yine geldin aklıma
Sensizlik yazılmış, sanki benim karabahtıma
Sen yoksan istemem güneş doğmasın dünyama
Kendin gelmiyorsun bari hayalin girsin rüyama
Dedimya!
Sensiz yalnızım bitanem
Sen bahar dalındaki kar tanesi
Mevsimi gelmeden kondun dallarıma
Yıkıktım, perişandım bulunmadı çaresi
Uzaktın benden engeller kondu yollarıma
Herkese erişti de bu deli gölüm
Bir sana erişemedi erişilmezim
Sen benim taşım, toprağım
Sen benim dalım, yaprağım
Sen benim çıkmaz sokağım
Sen benim canımdaki canım
Sen benim ormanım, yeşilim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!