Hicabi Ceylan Şiirleri - Şair Hicabi Ceylan

Ekmek gibi
Aş gibi

Dağ gibi
Toprak gibi

Ve ben gidiyorum işte
Rahatsız etmez artık seni kimse
İçimdeki bu sevda her neyse
Tüketiyor beni günden, güne

Anlamsız bir veda bu benimki

Yar! senin varlığındır
Yaşama sıkıca sarılmama sebep
Nefesimsin sen
Seni hissediyorum her bir nefeste içimde

Yar! göz yaşımsın sen

İki elimin arasına aldım çenemi
Sonra kapadım gözlerimi
Görmek istedim belki de
Görmeyi isteyip de göremediklerimi
Birden hayalin canlandı yakınımdaydı
Çok yakınımda

Ne diye susarsın deli gönlüm
Yağmur bulutu gibi dolaşırdın gök yüzünde
Önceleri şimşekler çakardı serseri yüreğinde
Bahar ayları geldi mi sağanak olur yağardın
Şimdi bir damla yaş kalmamış ki gözlerinde
Ne diye susarsın deli gönlüm

Sevdan lime, lime edip
Parçalasa da yüreğimi
Aşkın zehirli hançer gibi saplanıp
Bölse de bütün hücrelerimi
Zincirledim seni içime gidemezsin
Boşuna zorlama kendini

Her gün biraz daha
Benden uzaklara gitsen de
Sensiz geçse günlerim
Beni sevmediğini bilsem de
Seni unutamam
Bu dünyadan alıp başımı göçsem de

Kara topraktan çıkartmışlar
Azgın denizlere atmışlar
Bedenim sert olduğundan
Adımı kaya takmışlar

Her dalganın vuruşunda

Yasak aşkımızı yükle kuşların kanatlarına
Boz, bulanık suları geçsinde gelsin
Kenarı oyalı bir mendil at ırmağa
Hasretin gönderdi deyipte versin

Bir ışık bırak, heybetli dağlara

Ne zaman aklıma gelsen
Ateşler içinde yanıyorum
Seni nasıl sevdiğimi, ah! bir bilsen
mis gibi kokan tenini,
meleği andıran yüzünü,
gül dudaklarını özlüyorum.