yalnızlığımın kovucusu bir kadın
gönlümün bahçıvanı oluverdi birden
çabalarımın anlamında yer aldı
çözümüme katıldı dosdoğru
özlediğim sesim oldu sesiyle
anıların kimine gülerken
kimine ağladı bir güzel
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
tebrikler hoş bir siirsellik kaleminiz daim olsunj
sen
sen kimsin sahi
sahici misin
sahi mi
o zaman merak etme
hiç vaktim yok şu sıralar ölmeye
bu denli çok sevmişken seni
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta