içimde ölü bir kurdun cesedini yerdi çakallar,
hiç ölmemiştim fakat her mezar taşında adımı görürdüm
sen öteki aşklarından bahsederken
kadıköy’deki evimin duvara bakan balkonunda.
karıncalarımla birlikte taşındım ben o evden sonra
balkon çiçeklerimi bıraktım, bakır demliğimi, mezar taşlarımı.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta