Hey Sen Şiiri - Kasım Kobakçı

Hey sen, bakışların hep diken üstünde gezer,
Gidersin korkak yüreğinle, nereye kadar?
Tenimizde bildik biz, hayatın acısını her an,
Masalda kalsın anca, senin masal dünyan.
*
İçi boş birer gürültü, ama fırtına koparır sözlerin,
Beş kuruş etmez bizde, senin o süslü lafların.
Geldiysek de buraya, geçtik biz dikenli yollardan,
Hey boş kuruş, korkarsın sen anca kendi gölgenden!
*
Yaprak misali, ufacık bir rüzgarla savrulan,
İlk tokatta daha, hayatın darbelerini yersin.
Geldik biz bu yere, tırnaklarımızla kazıyıp,
Bil ki senin yerin, anca anne eteğinde ağlarsın.
*
Dört bir yanı, bönce boş laflarla doldurursun,
Lafa değil işe bakarız, icraat adamıyız biz,
Senin o kibirli tavırlarınla, nereye dek gidersin?
Şaşırma bizim yolumuz açık, bozuk senin pusulan.
*
Sanki kendi eserinmiş, elindekiyle övünürsün,
Bil ki biz her lokmamızı, alın teriyle kazandık.
Bir balondan ibaret, senin o gösteişli hayatın,
Her şeye de elbet, ta kendisiyiz biz gerçeğin.
*
Üstten bakarsın mağrur, zayıf düşenlere hemen,
Unutma, devran döner, bir gün sen de düşersin.
Mertlik var bil ki bizde, el verenlerdeniz biz düşene,
Senin o kibrinle bir gün, kalırsın tek başına dertlen.
*
Gürültüye gelip, sanki herkesi titretecekmişsin,
Ama aslan kükrerse, anca bir kedi gibi kaçarsın sen.
Her daim arkasında durur, eriyiz biz sözümüzün,
Anlamsız birer saçmalık, dökülenler senin dilinden.
*
Böbürlenip cahilce, her şeyi bildiğini sanırsın,
Elbet günün birinde, sana verir hayat dersini.
Biz deneyimlerden öğrendik, sessizce büyüdük,
Senin egon patlar bir gün, kalırsın tek başına yerde.
*
Kimseyi aldatmaz, senin o yapmacık düşlerin,
Samimi yüreklerle yaşarız biz, bilmeyiz yalan.
Senin maskelerin düşecek elbet, bir gün yüzünden,
Hepimizi kandırdın, özümüzle var olacağız biz ise her zaman.
*
Son sözüm var sana burada, şimdi sus da dinle,
Bitti şimdi sözüm, boş konuşmaktan yoruldum.
Kalkma sakın bize sataşmaya, bak git yoluna,
Bil hadi bunu da, hayır gelmez çünkü bizden sana.