Aynı coğrafyanın aynı ağacın köklerinden besleniyordu heval
Çünkü sesimiz rengimiz ve umutlarımız birdi Biz aynı ağacın köklerindeki toprağımızın rengi ve kokusuyla birdi
Biz aynı kökten besleniyordu
Tıpkı özgürlüğe olan haykırışlarımız gibi
Tıpkı sevdaya olan umutlarımız gibi! Aynı köklerden besleniyordu
Heval.
Ne kadar bizi ayırmaya çalışıp zorlasalarda hayatın koşulsuz zor şartları biz aynı coğrafyanın toprağında yetişen bir ağacın kökleri idil
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta