Herkes Sevebilirdi Bir Canı

Herkes sevebilirdi bir canı,
herkes boşluğuna canlar aradı
ne biliyim!
Varsa eğer hükmün üstümüzde yetkisi
uğraştırma bizi hiç sahte yüzlerle,
yaz gitsin, çiz bitsin! ..
Sürmesin bu yersiz kaos.
Ne piç doğsun bir orospudan,
ne kadın bozulsun, nede adam.
Uğraştırma bizi yurtsuz kalplerde
sahipsiz yataklara misafir etme!
Onursuz vicdanlara tuval...
Sırlı odalara, ateşli duygulara
asılsız ikramlara soyunmayalım!
Herkes sevebilirdi bir canı,
can doymuyor ki hiç, hep açta
mideye bağlamış yatağı!
Bu ne sebepsiz bir azalma
bu çağ dışılık, bu evirilmenin emri,
bu yavşak, bu alçaklığı yazan mı kader?
Kader mi biziz, biz miyiz tanrı?
Kendi kudretinin suretini yakan!
Ondandır sebep koyun koyun gezmek,
kurt gibi dolanıp yürek avlamak.
Herkes sevebilirdi bir canı,
doğru yazılsaydı kader, dürüst olsaydı yazılan.
Bu kâinat ne için di?