Hercümerç Şiiri - İsmail Uysal

Gidebilsem, gideceğim, yolum var
Ayaklarım hala zinde, gözüm dinç
Kalbim yorgun, her durakta zulüm var
Dudaklarda yarım kalmış bir sevinç

Kaldım öyle, dayandı sabır taşı
İçimden heybetli bir ses : 'Kır taşı!'

Yakabilsem, ateş ne ki külüm var
Bir kelime bazen kurşun oluyor
Her beşeri hikayede ölüm var
Kunfeyekun, son söz O'nun oluyor

Ben acizim tek hünerim gözyaşı
Oysa mazlumun her ahı göktaşı

Görebilsem, ufkun öte yanını
Kuşlar nasıl şarkı söylüyor, bilsem
Duyabilsem kuşların isyanını
Kuru daldan yaprak yaprak dökülsem

Bilsem nedir bu gönlümün telaşı
Nasıl kutsal saydım onca savaşı

Kaçabilsem ilk kendimden kaçardım
Gölgem cürüm işlemekten korkarken
Ben tenhada gölgem için ağlardım
Gölgem işlediği cürme ağlarken

Şaşırdım, aklım hep kalbime karşı
Hercümerç havsalam, karıştı çarşı

Susabilsem, içim susmaz bilirim
Kaç itin köpeğin hakkından geldim
Yumruk sıksam nedense irkilirim
Şimdi sanki en çok kendime eldim

Beyhude kırk beşe dayadım yaşı
Hangi dert uğruna ağarttım başı