sesi çınlarken münzevi bir tekkede mum kendi
İçine erir durmadan, duvarların yanısıra mihrapla
minberde zikir çeker
kıyamet korkusuyla kıyama durur gözyüzünde ay
deniz derinlere çekilir, nehir dinginleşir yanardağ söner
sus pus olur sese hürmetinden
secdede kaç vakit geçer geceyi öldürür güneş
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Mum kendi içine erir de yanardağ söner mi hiç? Belki de mum eriyiği gibi donar ve bir vakit uyur.
O uyku anlarıdır hercaiyi münzeviliğe sürükleyen...
Derin anlamlar içeren şiirinizi beğeniyle okudum. Yeni şiirlere ilham olabilecek nitelikte imgeler barındırıyor. Yüreğinize, kaleminize sağlık...
Şiiri okurken yüreğe derin bir yalnızlık işliyor.Hep olur bana sabah ezanı.Sanırım hakikati hissettirdiniz sayın hocam...çok beğendim şiirinizi çok..sevgilerimle...
bir inanmışlığın tezahürüdür bu
şuursız adımları tekkeye düşer bir ikindi vakti
uhrevi bir kokuyla kendinden geçer
her münzevi gizli bir hercaidir her hercai biraz münzevi.
kaleme sağlık
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta