Ahmet Erdem Şiirleri - Şair Ahmet Erdem

dağları yararak
deliyorsun kayaları
sen bereketin adısın
ovalar seninle gülüyor
bütün nebatat meftun sana

salkım salkım sarkar
sarıya boyar göz gördüğü yeri
yavaş yavaş benzi solar
kaysı toplayan kızların

üçlü bir aşk bizimkisi

ah kehrıbar duruşlu kadın
yüzünde nur, gözlerinde giz var
seni sevmek nasıl kutsal bir duygu
tavaf edip yüz sürmek gerek sabaha kadar
ellerimi yeni sabunladım, pürü pak her yerim
tenin tenime, zülfün gözlerime mahşeri yasak.

benim büyüdüğüm yerlerde
kırağı yakar meyveleri
sazın telini acıtan türküleri
kehribar özlemleri içli nağmeleri
dereler dolusu sisleri vardır
ve el değince kanayan yaraları

sezgilerime güvendim her zaman
nefes alıyordun bir yerlerde biliyordum
rüzgarlarda kokunu aradım yıllarca
umutla bulutlara baktım resmin düşer diye
kanyonları aradım mecnun gibi çölleri arşınladım
okyanusları aşıp gözelerde seni aradım, yılmadım

vurgun yemiş bir gençliğin ardından
şimdiki vuslata ermek kolay olmadı
zaman aldı ayak uydurmak bu aleme
ve savurmalarından korunmak hayatın

armut dibine düşer, bir tabiat kanunu

ey sırlara bürünmüş kahve telvesi
alemin hangi boyutundasın söyle
yağmur yağar rüzgar eser mi sahi
dünyada eşin yok körpe mi körpe

mutluluk ağzındaki sözcüğe bağlı

hayat baharla başlar
gün be gün evrilir kendi içinde
martla gelen bahar yenilik akar
her eylül bir kışı saklar cebinde

ey gözlerinde kavrulduğum maral