Dünü yüreğimde ezdim
Zamanı yendim
Böylece kalacağım
Tutunup gecenin eteklerine
Sessizliğe sarılacağım.
Bu kez yalnızca
susacağım.
Kimse değil yalnız
Ama çaresiz
Koca bir şehir ve insanlar
Sanki kimsesiz
Gece şiire dönüyor
Gökyüzü yıldız yıldız.
Yeryüzü her sabah
Yepyeni bir güneşe uyanıyor
Gökyüzü yeni bir maviye boyanıyor
İnsanlar neyin peşine oyalanıyor
Oysa insan olmaktan zor insan kalmak
Bu devri alem böyle mi sürecek
Biz gider olsak
Yenileri gelecek.
Şiir çağırır dört yanımı
Kelimeler gelgitlerde
Canımı çeker.
İnsanlar işçisi bu şehrin
Ömürler akıntısı bir nehrin
Her şey gelip geçecek
Görecek dostlar
Bu son yokuşta
Bir bitmek sonrası daha
Seni ve beni.
Sen hep bekle dur.
Ali YeginKayıt Tarihi : 5.5.2008 11:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!