Karanlık bulutlar çöktü ufkuma,
Güneş doğmaz artık fecrime benim,
Baykuşlar tünemiş yıkık bacamda,
Gönül bağım oldu virane benim.
Ümidim kalmadı gelecek güne,
Gece galeb eder inatla güne,
Şafak sökmez oldu hiçbir günüme,
Karanlığa döndü gündüzüm benim.
Gönül mahkûm gibi yalnızlıklara,
Hayalde bile yok ermek vuslata,
Bilmem alışsam mı karanlıklara,
Gün doğmuyor artık günüme benim.
Karanlık sardıkça dört bir yanımı,
Afakanlar basar rüyalarımı,
Artarak çoğaltır korkularımı,
Duyulamaz olur isyanım benim,
Sarmaş dolaş oldum karanlıklarla,
Umutsuzluk doldu gönül odama,
Bir ümit ışığı görünmez hala,
Her günüm karanlık gecemdir benim.
12.02.2009 Keçiören/Ankara
Hüseyin BacanakKayıt Tarihi : 13.2.2009 10:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yüreğiniz dert görmeye, selam ve dua ile...
SAYGIMLA...
Güzel şiir ağabey
tebrikler
TÜM YORUMLAR (8)