Her Gün Batımı Bir Ayrılık

oyy benim içigülen sonbahar çiçeğim
biliyorsun ki
benim bütün hikayem sensin
özledim inan
senin kadar sana yazmayı da özledim

ben maviye bulaşmış bir damla yağmurum gözlerinden düşen
saçlarının beyazına ay batımsız gün olmuşum
mavilere boyasam yüreğimi yıldız olup yağar mısın?
dalından düşmeyi ölüme eş sayan kuru bir yaprağım titreyen
harflerini yitirmiş bir kitapta kaybolmuşum
ömrümün sende kalanına hayat diye yazar mısın?

kapattım gözlerimi
hadi al götür beni
yağmurlu bir ülkeye armağan et senli düşlerimi
çekilen fotoğraflar
biriken hatıralar
yetmiyor artık
bir ihanet belgesi gibi siyaha dönüyor içimin denizleri
ne olur sevgili
ya bu sancıyı bitir
ya beni öldür
ya da bir kavuşma mevsimine kopar takvimlerimi

zaman her günbatımı yarım bir intihar gibi vedalaşmaya çekilirken
ben sabaha gözyaşı coğrafyası bir mektupla gözlerine düşmüşüm
el değmeden sayfalara şikayetsiz okur musun?
kalp atışlarım aynı yer ve aynı saatte
seni getiren bir trenin siren sesinde can çekişirken
yüreğinden bir ülke kurup özgürlüğe yürümüşüm
söyleyemediğim cümleleri gözlerime konuşur musun?

oyy benim içigülenim
biliyorsun ki
benim en güzel şiirim sensin
özledim inan
senin kadar sana kavuşmayı da özledim