Her bekleyiş bir veda Şiiri - Kamile Kaynak

Bekle dedi ve gitti.

Ne bir saat ne de birgün söylemedi.

Sadece bekle.

Belki de hiç gelmeyecek.

Belki de dönüşü olmayan bir gidişti.

Ama o gözlerinde gördüğüm sevgi bambaşka bir sıcaklıktı.

Yüreğimin derinliklerine işleyen, beni unutma der gibiydi gözleri.

İlk kez vurulmuştum kalbimden.

Hayatımda ilk defa birisi herşeyim olmuştu.

Bekle dedi. Oysa kalbimi de götürdüğünü bilmiyordu.

Ve kalbimin dönmesini birgün değil, bir ömür beklerim.

Sözüm söz sevdiğim, ya senli bir hayat ya da sensiz bir yok oluş.

Bekle dediğin o yerdeyim zamandan, geçip giden yıllardan habersizim.

Kaç kışı geçirdi yüreğim, kaç kere karlar altında kaldı bilmiyorum.

Birgün geleceğin o günü hayal edip yaşıyorum.

Senden ne bir haber ne bir iz var.

Sağ mısın , değil misin habersizce bir bekleyiş.
Olsun be sevdiğim bu bekleyişin sonu sana varacaksa hiç birşeyin önemi yok.

Şimdi bir kış daha geçiriyor yüreğim.

Sevdiğim bu sefer çok üşüyorum, saçlarıma da karlar yağdı.

Bedenimde bir hissizlik, uykum da geldi gözlerim kapanıyor.

Bu gördüğüm sen misin?

Yoksa hayalin mi sevdiğim.

Sonunda kavuştuk,

Geldin kalbim geldin.