Hep yarım kalan bir şeyleri tamamlamaya ...

Hep yarım kalan bir şeyleri tamamlamaya çalışıyorum sensiz…
Yanık seslim... Karagözlüm...Yokluğun, o kadar uzun oldu ki, belki aylar belki yıllar gibi geçti, ardından. Ben saymaya korktum. Sensizliğe alışmak istemiyorum. Senin o güzel gözlerini, yanık sesini, kokunu çok özlüyorum. Hani derler ya zaman alışmayı öğretir insana ama unutmayı asla, ben alışmak istemiyorum yokluğuna ve sensizliğine, sen hep geri gelecekmişsin, bana dönenecekmişsin gibi her gün umutla uyanıyorum güne, yeniden sana âşık olarak gözlerimi açıyorum, bir sesine, bir nefesine muhtaç. Hani anlaşmıştık ya ne olursa olsun senede bir gün buluşacak, görüşecektik. Ben Senede bir kere bile olsa seni görmeye ve sesini, nefesini duymaya razıydım... Yanık seslim... şehrazatım...
Hani derdin ya; "karagözlüm senin aşkın ve sesin, dudakların beni deli ediyor".nerede o sözler, o yaklaşımlar unuttun mu güzelim yanık seslim... Nasıl oldu, ne oldu da birden kötü adam ve tek suçlu ben oldum. Çok zoruma gidiyor karagözlüm, kabullenemiyorum. Biliyorum ki sen o sözleri kalbinden söylemiyorsun. Bir anlık korku ve öfke söyletti bunları sana... Canın sağ olsun karagözlüm.
Senin cimrin, var yemez amcan olmak ne güzeldi… O zaman kızsam da, sinirlensem de bu sözüne, şimdi iltifat gibi geliyor ve hatırladıkça hoşuma gidiyor. O yanık sesinle beraber kulaklarımda çınlıyor.
Ne senin yokluğuna ne de sensizliğe alışmak istemiyorum geleceksin bir gün biliyorum ve yarım kalan tüm anıları ve sevdamızı seninle tamamlayacağız. …
Şu yüreğimde aylardır sakladığım sırsın kimselere anlatamadığım kimselerle paylaşamadığım. Sen, ben de yüreğimde öyle büyüdün ki artık sevdanı sığdıramaz, bedenimle taşıyamaz oldum. Hep yarım kalan bir şeyleri tamamlamaya çalışıyorum sensiz. Seni öyle çok özlüyorum ki her yeni günde yeniden âşık oluyorum sana… Bu da yarım kaldı tıpkı yaşanması gereken ama yaşayamadığımız anılarımız gibi, hayallerimiz gibi, sevdamız gibi, aşkımız gibi…