Hep Ordaydım Şiiri - Mustafa Ünver 2

Daha kokmuş balçık karılmadıydı
Toprak dahi yaratılmadıydı
Ama ben vardım yine
Ben yine bendim o zaman da
İçim yine daralıyordu bazen
Acıkıyordum, susuyordum bazen
Bazen de gülümsüyordum sadece
Çünkü ben hiç kahkayla gülmedim
Kahkahayla nasıl gülünür hiç bilmedim
Oysa çok isterdim kahkalarla gülebilmeyi
Ama daha kokmuş balçık karılmadıydı o vakit
Sadece O vardı, hiçbir şey yoktu
Sadece O vardı, her şey vardı
Ben ordaydım işte
Bunu biliyorum
Her şey pandomim kutularda saklı
Sirk kızının göz boyadığı
Renkli cümbüş kurdelalarda gizli
Bir aşağı bir yukarı
Bir ezel bir ebet
Bir savaş meydanı ve işte orada
Karınları deşilmiş daha yirmisinde zavallılar
Ve sonra bir sevgilinin harlı koynu
Hepsi hokkabaz kızın cümbüş kurdelasında
Bir aşağı bir yukarı
Bir ezel bir ebet
İşte ben ordaydım hep
Daha kokmuş balçık karılmadıydı
Daha Kabil öldürmediydi Habil'i
Ama ben ordaydım işte
Panayırcı kızın cümbüş kurdelasında
Dalgaları içinden bakıyordum etrafa
Dingin, ermiş
Bir aşağı bir yukarı
Bir ezel bir ebet

…