Daha ne kadar büyüyebiliriz ki?
Ucunu bucağını bulan n'olur söylesin!
Bir sonu olmalı artık büyümenin.
İnanmazdım büyüdükçe dertler de büyür diyenlere....
Oysa kırılan oyuncaklarımıza üzülürdük, kaybolan bilyelerimize...
Düşünce kanayan dizimizin acısına ağlardık,
Hep çocuk kalabilseydik keşke...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta