Yüzümün kirli sakalın da gezinen Sevgili.!
Dur.! Bir kaç ömür daha...
Hem nereye öyle, tamda saçlarından yakalamışken mutluluğu.! ?
Dur lütfen.! Adım atma eşiğimden...
Hemen Gitme!
Bana kırık dökük bir ayna, cam kesiği eller bırakma,
Sayfaları âlelade kopartılmış kitaplar, yakılmış resimler ve kanayan bir burun...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta