Yirmi birinci yüzyılda yıldızlarda asılıdır
Gül yüzleri açlıktan solmuş çocuklar..
Dolaşırken meydanlarda biz
Deyer ayakları başımıza
Utanır insanlığımızdan başkaldıramayız..
Bir gün batımı uzakta,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
