Uçup gittin kanatlanıp ellerimden,
Bir güvercin gibi çok uzaklara yâr.
Ve mevsim hazana göz kırpıyor,
Üşüyor temmuz devlerin aşkıyla.
Gün kurudu temmuz ağlıyor ikimize,
İçli içli döküyor aşkı gamzelerinden.
Sana söyleyeceğim son sözlerim yâr,
Aşk kaybediyor sen benden giderken.
Sen kışları bana bıraktın kar boranlı,
Başkasına mıydı meylin gözü elalım?
Bil öyleyse o uzun kirpiklerinin sayılarını,
Dalıp battıkça içine bir bir ben saydım.
Bir tayfun vurdu yüreğimi dalgalarıyla,
Duruşun,ağzın,dilin bile lâl olmuş bana.
Gördüm bu sabah seni yâr başkalarıyla,
Kelebekler uçuşuyordu o bakışlarında.
Sahi yük mü oldu sana vurgun yüreğim?
Koyamadın kalbininin içine sevgimi.
Peki,yok artık benim kalbine eziyetim,
Saltanat kurduğun kalpte mutlu ol yârim.
Kayıt Tarihi : 13.11.2023 21:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!