Karanlık ucu gözükmeyen yolda
Zorlanıyorum
Ne yapsam, seni bulmakta
Vazgeçmiyorum
Kendimi aramayı
Seviyorum
Mutlu olmayı bırakıp, yola takılı kaldılar
Aramaktan vazgeçmeyi seçtiler, değer vermezlerdi kendilerine
Dünya’nın güzelliklerini hafife aldılar
Bir tohum yetmez mi, içimizdeki sevginin oluşmasına
Nedir engel olan, mazide kalan anılar mı?
Gece ayılırım divane gibi
Cezb edilmek isterim
Ölümle burun kıvırmadan
Bekler kanunsuz hayat
Çelişki, meczup’a cezadır
Ağzından çıkan duman da
Kayboluyorum.
Çaydanlığından çıkan buhar ile de
Savruluyorum.
Hem zehirleniyorum
Siyasete insanlardan daha çok önem verilen
Bir ülkede yaşıyoruz ve direniyoruz,
Ölen mahlukatlar bile isyan ediyor
Mezarlarında ama hala cenazelerinde siyaset var.
Ne akıllanır devlet adamları
Ayağım nasır tuttu kaçmaya çalışırken
Yorulmadan, usanmadan kalkmaya çalışırken
Yol da barikatlar, bende ise prangalar var
Bitmem için son adım
Herkes ufkunu açmış beklerler avını
Daha kaç gün sayayım
Sevginin gerçek olduğuna inanmak için
Kaç gün bekleyeyim
Dönmen için
Kaç insan bakacak sana
Kırmızı ışığın,
Yansımasında ki kadın,
Hayallerin ötesinde
Güneş gibi parlıyor.
Zamanın hızına
Hangi insan sevgi dolu ki?
Hangi gün mutlu geçer ki?
Hangi aşk kendini ispat eder ki?
Hayat dolu bir zaman mı var?
Pencereden izlerim koşan çocukları,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!