Somutluğun soyutlaştığı,
Gerçekerin hayaleştiği...
Ve olmayacakların olduğu,
bir oluş anından;
Kalp ve ruh ve de benliğimden gelen bir sesle,
haykırıyorum,bu anlamsızlığa.
Anlaşılamıyorum veya anlatamıyorum yada anlamıyorum.
Ben gerçekleri söyledikçe yalancılıkla suçlanıyorum.
Kalbimin her atışında bir sitem saklı sanki ,
ve meçhul bu sitemin sahibi...
Belki biliyorum belkide konduramıyorum...
Bide çıkaramıyorum,kalbime saplanmış hançeri.
Varlığım bariz bir şekilde kendini ıspatladığı halde,
sanki yokum bu topraktan can bulmuş yerkürede.
Bazen ruhumu taşıyan et ve kemikten oluşmuş bedenimden bile küsüyorum.
Ve ağlamak istiyorum kimsenin ağlamadığı bir soyutlukta...
Kayıt Tarihi : 27.6.2000 18:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!