Dışarıda akrep gibi insanlar
Zehirlerini boşaltmak için pusudalar.
Çırpınıyorum bulaşmamak için,
Çırpınıyorum
insan gibi insanları
bulmak için şu acımasız dünyada.
Haykırıyorum, ‘hiç dürüst insan kalmadı mı? ’
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu dünya,hala dönüyorsa eğer...güneş hala doğup batıyorsa şayet...ve hala güller tomurcuklanıyorsa bir yerlerde...demek ki insanlık bitmiyor henüz...
Günümüz gerçeklerini dile getirdiğiniz için yüreğinize sağlık...
insanlık bitiyor ...
ama onu ayağa kaldıracaklarda biz olmalıyız...
saygılarımla kutluyorum yüreğinizi...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta