Hayata küstüm, insanlardan küstüm,
Her şeye küstüm neden bu isyanım
Ben bilirim insanlardan çektiklerimi,
Allah biliyor benim gizlediklerimi
İnsanlardan sebepsiz değildir kaçışım
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Umarım aradan on bir yıl geçtikten sonra barışmışsınızdır insanlarla, hayatla Vehbiye Hanım...
İnancımız da küsmeyi, dargınlığı, nefreti hoş karşılamaz, eminim siz de biliyorsunuz... Eğer içlerinde 'size zarar verenleri' varsa, onlar hariç elbette...
Tarihi eski olsa da, sanırım hisler hala taze... Hayra, iyiye doğru gitmemiz dileğiyle kutlarım şiiri ve sizi, Vehbiye Hanım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta