Beni, önce sen vurdun anne…
Nemrut pusularda yatan, vatansız eşkıya mı sandın?
Oysa...! tenim de tıfıldı yüreğim kadar,
Hâlâ zihnimde mıh gibi çakılı duruyor...
Hani bana şirince, “meleğim” diyordun ya,
Bağışla, ama…
Anlayamadımki, meleklerin düşmanı olur mu?
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
